Sosyal Hizmet Bağlamında Ekopsikolojinin Değerlendirilmesi


Özet Görüntüleme: 132 / PDF İndirme: 68

Yazarlar

Anahtar Kelimeler:

Doğa, İnsan, Sosyal Hizmet, Ekoterapi

Özet

Bireylerin sosyal refaha erişiminde bir köprü görevi üstlenen sosyal hizmet mesleği; kadınlar, yaşlı bireyler, yoksul bireyler, engelli bireyler, göçmenler, kimsesiz çocuklar gibi dezavantajlı olarak nitelendirdiğimiz birey, grup ve toplum ile çalışmaktadır. Sosyal hizmet mesleği bugünü ve yarını ile insanı anlamak üzerine inşa edilmiş olup toplumda ayrım gözetmeksizin her bireyin eşit haklara sahip olması gerekliliğini savunmuştur. Bu bağlamda sosyal hizmet uzmanları danışanların iyilik halini gözeterek her bireyin ve olgunun biricik olduğu anlayışından hareketle özgün müdahale sistemlerini uygulamaktadır. Bu noktada ise güncel bir kavram olan eko-terapi ve ekopsikoloji karşımıza çıkmaktadır. Ekopsikoloji; insanların doğa ile engellenemez bir bağının olduğunu, doğanın insanlığa sunduğu güzellikler sonucu bireylerin iyilik halinin arttığını ve insan ile doğa arasındaki işlevselliğin artışının aralarındaki etkili iletişime bağlı olduğunu savunan bir yaklaşımdır. Ekopsikolojiyi ve amaçlarını anlamak, insan psikolojisi ile ilgilenen sosyal hizmetin yeni yaklaşımlar geliştirmesi açısından önem arz etmektedir. Bu nedenle ekopsikoloji yaklaşımı sosyal hizmet bağlamında artık daha çok değerlendirilen bir kavram olarak ortaya çıkmaktadır. Böylelikle ekopsikoloji uygulamalarının sosyal hizmet mesleği içerisinde daha görünür olması ve uygulama alanlarının her geçen gün artması kaçınılmazdır.

Referanslar

Acar, Y. B., & Hakan, A. C. A. R. (2002). Sistem kuramı-ekolojik sistem kuramı ve sosyal hizmet: temel kavramlar ve farklılıklar. Toplum ve Sosyal Hizmet, 13(1), 29-35.

Ak Ö. (2021). Doğanın iyileştirici gücü ‘’Yeşil Reçete’’. TÜBİTAK Bilim ve Teknik Dergisi.

Akın G. (2014). İnsan sağlığı ve çevre etkileşimi. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 54 (1), 105-116.

Barut, B., & Yunus, K. A. R. A. (2020). Ekolojik sosyal hizmet perspektifinden hortikültürel terapi. Toplum ve Sosyal Hizmet, 31(1), 218-240.

Bowen, D., J., Neill, J., T., Crisp, J.R. (2016). Wilderness adventure therapy effects on the mental health of youth participant Evaluation and Program Planning 58, 50-52.

Bozdoğan, B. (2003). Mimari tasarım ve ekoloji. Yıldız Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.

Brazier, C. (2011). Acorns Among the Grass: Adventures in Eco-therapy. John Hunt Publishing.

Çüçen, A. (2011). Derin ekoloji. Erişim tarihi, 10, 2017.

Dindaroğlu, T. (2014). İnsan ve Doğa İlişkisine" Paraekolojik" Bakış. R. Özçelik, H. Alkan, M. Eker, M. Korkmaz ve N. Gürlevik (Editörler), II. Ulusal Akdeniz Orman ve Çevre Sempozyumu, Bildiriler Kitabı, 309-313.

Durusoy, E., & Mutuş, R. (2021). Yeşil egzersizin kronik ağrıya, fiziksel ve mental sağlığa etkileri. İstanbul Gelişim Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, (14), 351-362.

Filiz, E. R., Gençer, Ç. C., Barut, B., & Yunus, K. A. R. A. (2020). Sosyal hizmet uygulamalarında ekopsikolojiyi düşünmek. Aurum Journal of Social Sciences, 5(1), 73-82.

Gass, M. A., Gillis, H. L. & Russell, K. (2012). Adventure therapy: Theory, practice, and research. NY: Routledge Publishing Company.

Ife, J., Soldatić, K., & Briskman, L. (2022). Human rights and social work. Cambridge University Press.

Keskin, O. (2021). Macera Terapisinin Sosyal Hizmetteki Yeri ve Önemi. Toplum ve Sosyal Hizmet, 32(1), 317-335.

Koçak, S. (2022). Hortikültürel Terapinin Adli Sosyal Hizmet/Suç Alanında Kullanımı. Toplum ve Sosyal Hizmet, 33(2), 635-652.

Lu, L. C., Lan, S. H., Hsieh, Y. P., Yen, Y. Y., Chen, J. C., & Lan, S. J. (2020). Horticultural therapy in patients with dementia: A systematic review and meta-analysis. American Journal of Alzheimer's Disease & Other Dementias®, 35, 1533317519883498.

Maltaş A. (2015). Ekoloji ekseninde insan- doğa ilişkisi ve özne sorunu. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 17 (29), 1-8.

McDowell, M. J. (1997). The role and application of horticultural therapy with institutionalized older people.

Metin, A. E. (2023). Ekopsikoloji Üzerine Yapılan Çalışmaların Bibliyometrik Analizi. Kent Akademisi, 16(2), 749-762.

Metin, A. E., & Atila, G. Ü. L. (2022). Eko-psikolojiyi etkileyen değişkenlerin belirlenmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 26(1), 90-105.

Pienta, K. J., McGregor, N., Axelrod, R., & Axelrod, D. E. (2008). Ecological therapy for cancer: defining tumors using an ecosystem paradigm suggests new opportunities for novel cancer treatments. Translational oncology, 1(4), 158-164.

Samuk, F. (1992). İnsan ruh sağlığı ve çevre. Çevre Dergisi, 4(1992), 23-25.

SuCo., Ekoterapi: doğanın iyileştirici gücü ile tanışın. Erişim tarihi: 28.09.2023, https://www.mataramasu.co/blogs/blog/ekoterapi-doganin-iyilestirici-gucu-ile-tanisin

Thompson, N., (2007). Güç ve Güçlendirme. Nika Yayınevi, 41-45.

Yılmaz, E., (2017), Hastanelerde terapi bahçelerinin iyi olma haline etkilerinin araştırılması. Fatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek lisans tezi, İstanbul.

Yürcü, G., 2016. Rekreasyon Faaliyetlerine Katılan Bireylerin Kişilik Özelliklerinin Eko-psikoloji Algılarına Etkisi. Journal of RecreationandTourismResearch. 3 (2), 23-35

Zeybek, Z., Bozkurt, Y., & AŞKIN, R. (2020). Covid-19 pandemisi: Psikolojik etkileri ve terapötik müdahaleler. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19(37), 304-318.

İndir

Yayınlanmış

2024-02-04

Nasıl Atıf Yapılır

Güngör, Z. G., & Say Şahin , D. (2024). Sosyal Hizmet Bağlamında Ekopsikolojinin Değerlendirilmesi. Journal of Recycling Economy & Sustainability Policy, 3(1), 10–16. Geliş tarihi gönderen https://respjournal.com/index.php/pub/article/view/26