Evaluation of Ecopsychology in the Context of Social Work


Abstract views: 339 / PDF downloads: 157

Authors

Keywords:

Nature, People, Social work, Ecotherapy

Abstract

The social work profession acts as a bridge for individuals to access social welfare; It works with individuals, groups and societies that we describe as disadvantaged, such as women, elderly individuals, poor individuals, disabled individuals, immigrants and orphaned children. The social work profession is built on understanding people, today and tomorrow, and advocates that every individual should have equal rights without discrimination in society. In this context, social workers apply original intervention systems, considering the well-being of clients and based on the understanding that each individual and case is unique. At this point, eco-therapy and ecopsychology, which are current concepts, appear. Ecopsychology; It is an approach that argues that people have an unstoppable bond with nature, that the well-being of individuals increases as a result of the beauties that nature offers to humanity, and that the increase in functionality between humans and nature depends on the effective communication between them. Understanding ecopsychology and its purposes is important for social work dealing with human psychology to develop new approaches. For this reason, the ecopsychology approach is now emerging as a concept that is more evaluated in the context of social work. Thus, it is inevitable that ecopsychology practices will be more visible within the social work profession and its application areas will increase day by day.

References

Acar, Y. B., & Hakan, A. C. A. R. (2002). Sistem kuramı-ekolojik sistem kuramı ve sosyal hizmet: temel kavramlar ve farklılıklar. Toplum ve Sosyal Hizmet, 13(1), 29-35.

Ak Ö. (2021). Doğanın iyileştirici gücü ‘’Yeşil Reçete’’. TÜBİTAK Bilim ve Teknik Dergisi.

Akın G. (2014). İnsan sağlığı ve çevre etkileşimi. Ankara Üniversitesi Dil ve Tarih-Coğrafya Fakültesi Dergisi, 54 (1), 105-116.

Barut, B., & Yunus, K. A. R. A. (2020). Ekolojik sosyal hizmet perspektifinden hortikültürel terapi. Toplum ve Sosyal Hizmet, 31(1), 218-240.

Bowen, D., J., Neill, J., T., Crisp, J.R. (2016). Wilderness adventure therapy effects on the mental health of youth participant Evaluation and Program Planning 58, 50-52.

Bozdoğan, B. (2003). Mimari tasarım ve ekoloji. Yıldız Teknik Üniversitesi, Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, İstanbul.

Brazier, C. (2011). Acorns Among the Grass: Adventures in Eco-therapy. John Hunt Publishing.

Çüçen, A. (2011). Derin ekoloji. Erişim tarihi, 10, 2017.

Dindaroğlu, T. (2014). İnsan ve Doğa İlişkisine" Paraekolojik" Bakış. R. Özçelik, H. Alkan, M. Eker, M. Korkmaz ve N. Gürlevik (Editörler), II. Ulusal Akdeniz Orman ve Çevre Sempozyumu, Bildiriler Kitabı, 309-313.

Durusoy, E., & Mutuş, R. (2021). Yeşil egzersizin kronik ağrıya, fiziksel ve mental sağlığa etkileri. İstanbul Gelişim Üniversitesi Sağlık Bilimleri Dergisi, (14), 351-362.

Filiz, E. R., Gençer, Ç. C., Barut, B., & Yunus, K. A. R. A. (2020). Sosyal hizmet uygulamalarında ekopsikolojiyi düşünmek. Aurum Journal of Social Sciences, 5(1), 73-82.

Gass, M. A., Gillis, H. L. & Russell, K. (2012). Adventure therapy: Theory, practice, and research. NY: Routledge Publishing Company.

Ife, J., Soldatić, K., & Briskman, L. (2022). Human rights and social work. Cambridge University Press.

Keskin, O. (2021). Macera Terapisinin Sosyal Hizmetteki Yeri ve Önemi. Toplum ve Sosyal Hizmet, 32(1), 317-335.

Koçak, S. (2022). Hortikültürel Terapinin Adli Sosyal Hizmet/Suç Alanında Kullanımı. Toplum ve Sosyal Hizmet, 33(2), 635-652.

Lu, L. C., Lan, S. H., Hsieh, Y. P., Yen, Y. Y., Chen, J. C., & Lan, S. J. (2020). Horticultural therapy in patients with dementia: A systematic review and meta-analysis. American Journal of Alzheimer's Disease & Other Dementias®, 35, 1533317519883498.

Maltaş A. (2015). Ekoloji ekseninde insan- doğa ilişkisi ve özne sorunu. KMÜ Sosyal ve Ekonomik Araştırmalar Dergisi, 17 (29), 1-8.

McDowell, M. J. (1997). The role and application of horticultural therapy with institutionalized older people.

Metin, A. E. (2023). Ekopsikoloji Üzerine Yapılan Çalışmaların Bibliyometrik Analizi. Kent Akademisi, 16(2), 749-762.

Metin, A. E., & Atila, G. Ü. L. (2022). Eko-psikolojiyi etkileyen değişkenlerin belirlenmesi. Süleyman Demirel Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü Dergisi, 26(1), 90-105.

Pienta, K. J., McGregor, N., Axelrod, R., & Axelrod, D. E. (2008). Ecological therapy for cancer: defining tumors using an ecosystem paradigm suggests new opportunities for novel cancer treatments. Translational oncology, 1(4), 158-164.

Samuk, F. (1992). İnsan ruh sağlığı ve çevre. Çevre Dergisi, 4(1992), 23-25.

SuCo., Ekoterapi: doğanın iyileştirici gücü ile tanışın. Erişim tarihi: 28.09.2023, https://www.mataramasu.co/blogs/blog/ekoterapi-doganin-iyilestirici-gucu-ile-tanisin

Thompson, N., (2007). Güç ve Güçlendirme. Nika Yayınevi, 41-45.

Yılmaz, E., (2017), Hastanelerde terapi bahçelerinin iyi olma haline etkilerinin araştırılması. Fatih Sultan Mehmet Vakıf Üniversitesi Fen Bilimleri Enstitüsü, Yüksek lisans tezi, İstanbul.

Yürcü, G., 2016. Rekreasyon Faaliyetlerine Katılan Bireylerin Kişilik Özelliklerinin Eko-psikoloji Algılarına Etkisi. Journal of RecreationandTourismResearch. 3 (2), 23-35

Zeybek, Z., Bozkurt, Y., & AŞKIN, R. (2020). Covid-19 pandemisi: Psikolojik etkileri ve terapötik müdahaleler. İstanbul Ticaret Üniversitesi Sosyal Bilimler Dergisi, 19(37), 304-318.

Published

2024-02-04

How to Cite

Güngör, Z. G., & Say Şahin , D. (2024). Evaluation of Ecopsychology in the Context of Social Work. Journal of Recycling Economy & Sustainability Policy, 3(1), 10–16. Retrieved from https://respjournal.com/index.php/pub/article/view/26